اصل صلاحیت سرزمینی یا درون مرزی مهم ترین و قدیمی ترین اصل در تعیین صلاحیت جزایی است و به موجب آن صلاحیت دولت برای رسیدگی به جرم با توجه به محل ارتکاب تمام یا بخشی از آن جرم تعیین می‌گردد. این اصل در همه قوانین کشورها به رسمیت شناخته شده است؛ چون با حاکمیت ملی کشورها پیوند دارد. قوانین جزایی افغانستان که از جمله کود جزای افغانستان که به عنوان مهم ترین منبع در حقوق جزای افغانستان محسوب می گردد، این اصل را به رسمیت شناخته است. در کنار این اصل اصول دیگری نیز وجود دارد که بیشتر جنبه تکمیلی دارند. اما اصل سرزمینی بودن مانند بسیاری دیگر از اصول در حوزه علوم انسانی استثنائاتی نیز دارد. در این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی به استثنائات اصل صلاحیت سرزمینی در حقوق جزای افغانستان پرداخته است. نویسنده به دو دسته استثناء یکی در حقوق ملی و دیگر در حقوق بین الملل عمومی اشاره کرده است.
فصیحی, عبدالخالق. (1401). استثنائات اصل صلاحیت سرزمینی در حقوق جزای افغانستان. دوفصلنامه مطالعات حقوق اسلامی, 8(17), 3-22. doi: ls/ls.2023.100188.1014
MLA
عبدالخالق فصیحی. "استثنائات اصل صلاحیت سرزمینی در حقوق جزای افغانستان". دوفصلنامه مطالعات حقوق اسلامی, 8, 17, 1401, 3-22. doi: ls/ls.2023.100188.1014
HARVARD
فصیحی, عبدالخالق. (1401). 'استثنائات اصل صلاحیت سرزمینی در حقوق جزای افغانستان', دوفصلنامه مطالعات حقوق اسلامی, 8(17), pp. 3-22. doi: ls/ls.2023.100188.1014
VANCOUVER
فصیحی, عبدالخالق. استثنائات اصل صلاحیت سرزمینی در حقوق جزای افغانستان. دوفصلنامه مطالعات حقوق اسلامی, 1401; 8(17): 3-22. doi: ls/ls.2023.100188.1014
)