مجازات‌های بدیل که در کد جزای افغانستان به معنای « جزای است که بالای مرتکب جرم به عوض حبس، به شکل رهایی مقید از طرف محکمه حکم می شود»، به عنوان ابزار داروی، در اختیار دولت‌ها قرار می‌گیرد تا با تجویز آن از سوی محکمه، درمان بیماران جنایی و اصلاح آنان محقق شود. امروزه با گسترش دامنه شمول اصل فردی کردن مجازات ضرورت تطبیق مجازات‌ها با شخصیت مرتکب دیده می‌شود. مجازات حبس به دلیل آسیب زا بودن، ایجاد هزینه‌های اقتصادی، بر دوش دولت و بروز مشکلات عدیده در خانواده مجرم، نمی‌تواند هدف عالی نظام عدالت جزایی، که اصلاح و درمان مجرمین می‌باشد را در خصوص مجرمین کم خطر، برآورده نماید. بدین منظور در جهت کاستن از آسیب‌های محبس، مجازات‌های بدیل حبس در قانون اجراآت جزایی افغانستان مصوب 1392 مورد شناسایی قرار گرفت و سپس در کد جزا منتشره 1396 توسط قانونگذار افغانستان پیش بینی شدند. باتوجه به موضوع فوق روشهای اصلاح و بازپروری مجرمین در اسلام، علم جرم شناسی و قوانین موضوعه افغانستان، به طور خاص به نقش مجازات‌های بدیل حبس بر اصلاح و بازپروری (اجتماعی شدن) مجرمین و پیشگیری از تکرار جرم پرداخته است.
)